به کجا چنین شتابان
...مگر پشت این پرده آبگون
تو ننشسته ای بر سریر سپهر
بدست اندرت رشته چند وچون .
شبی جبهً دیگر کن و پوستین
فرود آی ازآن بارگه بلند
رها کرده خویش را ببین : زمین
دیگر آن کودک پاک نیست . . .

امروز تحصن نمایندگان مجلس به ششمین روز خود وارد شد، هر کسی بر ظن خود مطالب و نظریاتی عرضه می کند و می نویسد. البته همچنان چیزی که بیشتر جلب نظر می کند ، مردم فریبی و مخفی کاری هایی است که پشت همه اقدامات ظاهری دو جناح موج میزند.
در تعریفی که جامعه شناسی سیاسی از نظام توتالیتر ارائه می دهد ، یکی از اصلی ترین پایه های یک حکومت تمامیت خواه )توتالیتر( ، مساله مردم فریبی آن است ، علاوه بر اعمال خشونت پنهان و آشکار.
چیزی که در این میان در مملکت ما بسیار جالب است ، هماهنگی بحرانهای ایجاد شده درکشور با هر انتخاباتی است. معلوم نیست این چه تقدیری است که همیشه قبل از هر انتخابات ، آشفتگیی در این کشور ایجاد می شود و بعد از آن به خاطر مخالفت یا ندرتا موافقت با این جریانات مردم را نا خواسته پای صندوق ها می کشند و مشروعیتی نامشروع برای خود دست و پا می کنند.
سال 76 با ایجاد فضای خفقان و بسته شدن مطبوعات ، نارضایتی مردم را به حد اکثر رساندند و جناحی با حرفهای زیبا و البته کمتر قابل فهم برای عامه ولی در ظاهر مخالف جریان آن زمان عرضه کردند که نتیجه اش حضور میلیونی و بی سابقه مردم پای صندوقها و پی آمدش تفاخر مسئولین نظام به این حضور گسترده در برابر کشورهای دیگربود.
سال 78 بعد از گذشت چند ماه از جریان قتلهای زنجیره ای ، زیرکانه فاجعه 18 تیر و 20 تیر را آفریدند و بعد بسته شدن فله ای مطبوعات، که پیامدش حضور وسیع و اعتراض آمیز مردم در انتخابات مجلس ششم و پیروزی قاطع به ظاهر اصلاح طلبان در این انتخابات بود ، ولی چیزی که می خواستند ، همین نفس حضور پر رنگ مردم بود که محقق شد.


سال 80 هم با برخورد لباس شخصی ها با جمعی از نمایندگان و برخورد قضایی با آنان شروع شد.فریاد تظلم خواهی اصلاح طلبان همچنان گوش فلک را کر می کرد و مردم باز به سوی این مظلومین بی درد کشیده می شدند، و انتخابات ریاست جمهوری و رای 21 میلیونی جناب آقای خاتمی نتیجه این درگیری صوری محافظه کاران و اصلاح طلبان بود.
زمین چرخید و سال 81 آمد و انتخابات شوراها. اینجا سناریستهای تیز هوش ،دکتر آغاجری را علم عثمان کردند. ولی نا گهان همه رشته ها پنبه شد و گویا مردم از تماشای این سریال پر هیجان ولی تکراری خسته شده بودند، نتیجه همان بود که همه دیدند، و حضور مردم....
امسال ،سال 82 است و انتخابات مجلس هفتم در پیش. طراحان دست به کار شده اند و تز احراز صلاحیت را رو کرده اند. کسی نمی داند واقعا در مملکت چه شده است، چرا تا به حال در اسلام اصل بر برائت بود حال بر عدم برائت . چرا بعد از تحصن نمایندگان ،آقایان ازبن مرحمت رهبری استفاده کردند برای آنان اصل بر برائت برگشت. حق بقیه رد صلاحیت شدگان چه می شود. حق آنانی که دستشان از دو محفل عمده قدرت کوتاه است به جیب چه کسانی واریز می شود. چرا و هزاران چرای دیگر که در اندیشه ملیونها ایرانی سالهاست که فریاد می کند و جرات خروج ندارد .
به نظر میرسد که انتظلر آقایان از دانشجویان ، مبنی بر حمایت از تحصن ، چندان معقول و به حق نیست . فقط باید پرسید:

آقایان ! به کجا چنین شتابان ؟!