MAN:how long is a million years? GOD:for me it`s about a minute! MAN:and how much is a million dollars?? GOD:for me it`s about a peny MAN:THEN CAN I HAVE A PENY? GOD:wait a minute!!!
نوشته شده توسط فردين روزبهاني

حالم بد جوری گرفته است، کاش عادت نداشتم زرنگی کنم، کاش پیدا کردن پسورد بچه ها اینقدر برام جالب نبود ، کاش حد اقل واسه

زائر استثنا قائل می شدم، بگذریم...

غروب رفتم فیلم شهر زیبا رو دیدم، از اول تا آخرش فقط اشک بود و اشک...می خواستم در موردش چیزکی بنویسم ، اشک موند و اشک...

یا علی

به نام خدای علی
نمی دونم چی داره می شه؟ آدم یه نیت پاک تو دلش باشه بعد همه بد بفهمندش، بخواد سمینارشو سر و سامون بده بدون اینکه به چشم بیاد ، هزار تا سنگ جلو پاش بندازن، مجبور باشه واسه برگزاری نشست انجمن و جلوگیری از پاشیده شدن مجموعه جون بکنه ، بعد ببینه اونایی که باید براشون مهم باشه وایسادن کنار و کمک که نمی کنن از پشتم خنجر می زنن، با مسولین دانشگاه سر هیچ و پوچ دعوات بشه و هیچکی کمکت نکنه، مشگل علوم پزشکی باز سر وا کنه ، عمه هات پاشن بیان تبریز و هر چی تو توان داری ازشون پذیرایی کنی بعد شوهرای خشکه مقدسشون مث کافرا بات رفتار کنن ، بعد بفهمی پشت سرت تو فامیل کلی حرف در آوردن که تو روحت خبر نداره ، بعد مادرت زنگ بزنه و یه خبر بهت بده که درب و داغون بشی ، بعد بچه های بیکار انجمن و هیئت یه خبر دیگه بهت بدن که دیگه رمق تو وجودت نمونه ، یه هم اتاقیم داشته باشی مث زائر که از خودت داغون تر باشه و با یه چک میل چنان دپرس بشه که ... ، بعدشم بخوای اقتدا کنی به مولات سرتو کنی تو چاه و ناله بزنی هیج چاهی جز همین بلاگ پیدا نکنی، بعدشم خودتو شیر فرض کنی و نخوای روز جلویه هزار تا شغال ناله بزنی و بیای تو بلاگ ، تو چاه و داد بزنی وای ی ی ی ی ی ی، بعد ببینی چنتا شغال ته چاه وایسادن و دارن به ناله های شیر می خندن ، بعد به قول زائر ببینی دیگه اینجا محرمکده دلت نیست ، بعد بخوای بری مسجد یه کم آروم شی ، یه جا که غریب غریب باشی و کسی نشناسدت ، بعد یهو دکتر اعلمی بیاد جلوت و سلامت کنه بگه التماس دعا و تو خرد خرد بشی و هیچی نتونی بگی.......
با همه این احوال برنامه نوشته باشی واسه کنکورتو و پروژت هم پیچ خورده باشه و استادتم انقدر گیج باشه که ترمز ای بی اس رو بخونه ابس و سیستمشو با پاور روشن خاموش کنه! بعد سر کار هم بخوای بریو برنامه ورزش و استخر هم داشته باش و واویلا...
تازه همشم به فکر کسی باشی که اصلا نمیگه زنده ای یا مرده !
خدایا نمی دونم اینا امتحانه یا نه. آخه کدوم پدرو دیدی که وقتی بچش تو چنتا امتحان گند می زنه هی امتحانشو سختتر کنه. چند بار می خوای امتحان بدم باور کن اینجا دیگه شاگرد زرنگ نیستم ، کودن کودنم، نمی گیرم چی می خوای بگی . این آیه های قرانم که تا قرانتو باز می کنم ، میآن دارن داغونم میکنن. باور کن من هیچی نیستم ، هیچی.
حافظ دوام وصل میسر نمی شود // شاهان کم التفات بحال گدا کنند

نوشته شده توسط فردين روزبهاني

اين نوشته رو يه روز تو دفتر كوچولو زائر نوشتم ، گفتم بد نيست اينجام بزارمش:
دروازه شهر از دور پیدا بود. مرد خسته ودر راه مانده نگاه لرزانش را بر چشمان پریشان زن دوخته بود و هیچ نمی گفت. آنقدر به هم
نزدیک بودند که قدر سکوت را فراموش نکنند و بفهمند سکوت یکدگر را. از تشنگی زن خجالت می کشید, از اینکه توان بر دوش کشیدن وی را نداشت هم.
موذب بود, از اینکه زن هیچ نمی گفت و از اینکه نگاه آتشینش را در این برهوت بر او دوخته بود و یک لحظه آرامش نمی گذاشتبه دوردست ها را نگریست؛ دروازه شهر از دور پیدا بود.

طلوع ماه


دريغ ازماه!
که شب همخواب تاريکی است...
جغد از روز می ترسد!

طلوع ماه راديدند شب کوران دلمرده...
نگه از نور دزديدند،
مرگ اندود و پژمرده!

به سويش دست يازيدند...
چو ابر تيره سرمازده بر ماه تازيدند...
صدای ناله خورشيد بر افلاک تابيده...

چه کس گويد که مه در پشت شب بر سينه خورشيديان خفته؟
چه می گويی که سرما جنگ ابرآلوده را برده؟
دروغ است اين...
رسد بر خانه عنقا مگر زاغ مگس خورده؟

تو ای خوبم، تو ای ماهم، تو ای مهتاب پر آهم
تو ای روشنگر شبهای بی راهم...
من اما نيک می دانم
شفق خونابه عشق است که بر آفاق پاشيده

و می دانم
صدای بال بال اختران تمرين پرواز است
که دست افشانی آزادی نور است... مرگ شب!
که شب همخواب تاريکی است...
دريغ از ماه...
يا حسين

به نام او

انتظار انتظار انتظار

تا كي؟ چرا ؟ گفتم تنهاييم را ، غرورم را ، غمم را ، عشقم را ، شهودم را ، عرفانم را ، لحظه هاي ملكوتيم را ، سكوتم را ، سكوتم را ، سكوتم را ، با يكي قسمت كنم. با يكي كه خوب قدر سكوت را مي فهمد، خوب زبان سكوت را آموخته، با هوش تر از انسانهايي است كه هر روز روز مي خورند و مي خورند و مي خورند و بعد به فكر تخليه مي افتند و بعد به فكر پول براي خوردن و باز اين چرخه لعنتي حيات.با يكي كه تنهايي را احساس مي كند. با كسي كه درد علي و فاطمه را مي فهمد. همان درد را" و دردي كه چنين روح بزرگي چون علي را به ناله در آورده است ، تنهايي است كه ما آن را نمي شناسيم ؛ ما بايد اين درد را بشناسيم نه آن درد را ! كه علي درد شمشير را احساس نمي كند و ما درد علي را". حس كردم كه او همان است ، همان روح تنها ، همان همدرد و هم فكر، همان هم روح ، همان عارف ، همان عاشق.

و حال انتظار مي كشم و انتظار و انتظار: آيا درست انديشيده بودم...خدا داناتر است

يا علي مدد
نوشته شده توسط فردين روزبهاني