۱۳۸۳/۰۵/۲۵ | ۱۶:۱۵
به نام دانای تنها
دلم گرفته، از همه کس ، از خودم ، از زندگی ، از... سخته ، خیلی سخته که روح آدم رو ازش بگیرن، سخته اینکه کسی آدم رو نفهمه ، سخته که آدم کلی حرف رو دلش تلنبار بشه و هیچکی نباشه که بفهمه این درد رو ، بعد هم به هیچ وجه نتونه به کسی اعتماد کنه و درداشو بیرون بریزه.
عالیجناب خدا سلام. امیدوارم همیشه و در همه حال قادر متعال باشی و بمانی. از حال و روز من که خواسته باشی اگر بگویم ملالی نیست ، دروغ گفته. بزرگترین غمم ، نبودن گاه به گاه جناب عالی در روح وجانم است و زرگترین شکنجه گرم ، نیروی تفکریست که به من عطا نموده اید. این فهمیدن انسان را خرد می کند و روح انسان را مثل خوره می خورد و می خراشد.
سرورم ، این فهمیدن دارد مرا از بین می برد و درد فهمیدن در توان من خاکی و ضعیف نیست. آن زمان که بار امانتت را همه رد کردند و من پذیرفتم ، خریت کردم ، ببخش ، بی خیال ما شو
مرسی
نوشته شده توسط فردين روزبهاني
ارسال یک نظر
<< صفحه‌ی اصلی