به نام خالق علی(ع)

دیگه واقعا شدم فردینپولو، یکشنبه و دوشنبه ملایر تدریس دارم، غروبش می رم کرمانشاه--سه شنبه ها دانشگاه کرمانشاهم، شب می رم سمت تهران--چهارشنبه تهرانم و کلاسای دکترام ودوباره شب سوار اتوبوس می شم به سمت ملایر.

می گن یه کامیون بخر بنداز زیر پات هم در آمدی داشته باشه و هم کلاسش بیشتره.خلاصه کمرم قشنگ شکل صندلی اتوبوس گرفته.

دیروز رفته بودم آندوسکوپی،این معده لاکردار بالاخره داره کاره خودشو می کنه، بعد نمونه برداری و آزمایشات ، دکتره کلی بهم روحیه داد:"با وضع فعلی شما نهایتا تا 20 ساله دیگه زنده اید،مگه اینکه کلا این رژیمی که می دم رعایت کنید و این داروها رم تا آخره عمر مصرف کنید."، گفتم :"دکتر جان واقعا ممنون از روحیه دادنتون،ولی من همین بیست سالی رو هم که می گین از سرم زیاده."

واقعا اگه آدمیزاد مطمئن بود که تا 20 ، 30 سال زنده است چه جنایتا که نمی کرد."الله اعلم بنفسی منی".

این روزا بدجوری گرفتار شک و شبهه شدم،از تفاسیر و سخنرانی های مهندس بازرگان پسر تا نظرات دکتر صادقی و...،خدا آخر عاقبتم رو به خیر کنه.

یا علی مددی