نيايش هاى حضرت رضا عليه السلام
(مناجات با خدا)
بارالها!در پيشگاه تو ايستاده ام،و دستهايم را بسوى تو بلند كرده ام،آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام،اگر راه حيا را مى پيمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسيدم...ولى … پروردگارم!آن گاه كه شنيدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ،و آنان را به بخشش نيكو و ثواب وعده مى دهى ،... براى پيروى ندايت آمدم،و به مهربانى هاى مهربانترين مهربانان پناه آوردم.و به وسيله پيامبرت كه او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشيدى ،و به وسيله برترين زن،و به فرزندانش، كه پيشوايان و جانشينان اويند،و به تمامى فرشتگانى كه به وسيله اينان به تو روى مى كنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را كه خاصان درگاه تواند، وسيله قرار مى دهند، به تو روى مى آورم.... پس بر ايشان درود فرست،و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار،و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،پيشاپيش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و ديدن تو مى شود قرار دادماگر با اين همه، خواسته ام را رد كنى ، اميدهايم به تو به يأس مبدّل مى گردد،همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى ديده و او را از درگاهش رانده،و آقايى كه از بنده اش عيوبى ديده و از جوابش سر باز مى زند.واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگيرد،اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟اما... اگر براى دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهايم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولايى را مانى كه لغزش بنده اش را ناديده انگاشته و به او رحم كرده است.در اين حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟... آيا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هايم را بر من مى بخشايى ؟... يا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزايى ؟
پروردگارا!خواسته ام در اين جايگاه، يعنى جايگاه بنده فقير نااميد، آن است كه...گناهان گذشته ام را بيامرزى ،و در باقيمانده عمرم مرا از گناه بازدارى ،و پدر و مادرم را كه دور از خانه و خانواده و غريبانه در زير خاكها خفته اند، ببخشى ....تنهايى شان را با انوار احسانت از بين ببر،و وحشتشان را با نشانه هاى بخششت به انس بدل كن،و به نيكوكارشان دم به دم نعمت و شادمانى بخش،و به گناهكارشان مغفرت و رحمت عطا كن،... تا به لطف و مرحمتت ازخطرات قيامت درامان باشند،به رحمتت در بهشت ساكنشان گردان،و بين من و آنان در آن نعمت گسترده شناسايى برقرار كن،تا مشمول شادمانى گذشته وآينده شويم.
آقايم!اگر در كارهايم چيزى سراغ دارى كه مقامشان را بالا مى برد و بر اكرامشان مى افزايد، آن را در نامه اعمالشان قرار ده،و مرا در رحمت با آنان شريك كن،و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان كه مرا در كودكى تربيت كردند