ریگی از روی زمین برداریم...وزن بودن را احساس کنیم.

۱۳۸۶/۰۳/۰۱ | ۱۱:۴۴

به نام صابر

سلام بانوی صبر و یقین! سلام بانوی مهر و عشق! سلام بانوی دل و دلدادگی! سلام بانوی دلاور خطبه خوان! سلام شیر زن حماسه آفرین که هر کلامت صاعقه ای بود که بر وجود سیاه و به شب نشسته دشمنان فرود آمد و پایه های کاخ ستمگری اشان را به لرزه در آورد تا آنگاه که از اساس ويران ساخت و شوکت و شکوه ظاهری که ساخته بودند و به آن غره شده بود مدار بر هم زد ! بانو ... کلام تو شیواتر است پس بگو چه بر دلت گذشت آنگاه که کهنه پیراهن سر آغاز یک جدایی شد؟ بگو چه بر دلت گذشت آنگاه که خنجر طفل آفتاب و شهادت بوسه گاه تیر خصم شد، چه بر دلت گذشت آنگاه که دستان گل یخ کرد و سکوت و آرامشش با سکوت و آرامش خرابه یکی شد، چه بر دلت گذشت آنگاه که چوب دندانهای مبارک را به سخره گرفت !؟... بگو چه بر دلت گذشت آنگاه که ندای آسمانی (ام حسبت ان اصحاب آلکهف و الرقیم کانوا من آیاتیا عجبا ) از خنجر بریده، طنین ملکوتی ندای پیامبر علیه السلام را در وجودت زنده کرد آنگاه که آیات وحی را از بیان مبارک جاری می کرد!

و تو بانو ... بانوی مهر آفرین ... تو که عاشقانه ترین نام و جاودانه ترین یادی ... لب فرو مبند که اینک نیز زمان خطبه خوانی توست؟ زمان دلاورانه ایستادن و جان خویش فدای عشق کردن! بانو ... دوباره خطبه بخوان و ارکان ظلم را بلرزان، دوباره خطبه بخوان و دردهای کهنه و لجوج که در من سکنی گزیده اند را درمان بخش!بانو ... در میان من و تو فاصله هاست و من این فاصله را ایجاد کرده ام با غفلت هایم، گاه می اندیشم می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری!تو توانایی بخشش داری ... دستهای تو توانایی آن را دارد که مرا زندگانی بخشی. چشم های تو به من آرامش می بخشد و تو چون مصرع شعری زیبا ... سطر برجسته ای از زندگی من هستي! دفتر عمر مرا با وجود تو شکوهی دیگر ... رونقی دیگر هست!اما بانو ... به یاد داشته باش که من اگر سوی تو بر می گردم ، دست من خالی نیست، کاروانهای محبت با خود ارمغان آورده ام !بانو ... مرا دریاب که اینک به سوی تو آمده ام تا در کنار تو پر آواز شوم، در کنار تو به تنهایی و غم خنده زنم .آمده ام تا با تو همراز و همدل شوم و تو سنگ صبورم شوی و کلام شور آفرینت را در گوش جانم طنین انداز گری و من آرامش خود را دریابم. و اینها .... آرزوی دل تنهای من است!