به نام خالق علی
دیروز رفته بودم نماز جمعه تهران،جمعیت زیادی اومده بودن،تا کشاورز شمالی پر از جمعیت شده بود ولی صدا سیما چیزی ندید.
تو صف نمازگزارا گاز اشک آور زدند ولی صدا سیما ندید. در مورد چین آقای هاشمی حرفهای تندی زد ولی صدا و سیما ازش برید و حرفهای نرمتر رو پخش کرد.
به شورای نگهبان چشم غره رفت و لی صدا و سیما اصلش رو برید. ولی تا همین مقدار هم که پخش کرد ، اصل مطلب قابل فهم بود.
اون همه خانم محجبه با سربند های سبز اومده بودن ولی صدا و سیما ندید و اون تعداد خانم کم حجاب رو خوب دید و خوب پخش کرد.
شعارهای الله و اکبر و هاشمی هاشمی خدا نگهدار تو و ... رو ندید ولی شعار هاشمی سکوت کنی خائنی رو خوب دید.
حرف هاشمی که گفت منهم دارم حرف شماها رو می زنم و انتقادی که از وضع امنیتی اطراف نماز جمعه کرد ندید و نشنید.
کتک خوردن مردم تا حوالی پل گیشا رو هم ندید.
دیدم که نیروی انتظامی آنقدر نیرو کم آورده بود که سرهنگ و سرگرد های پیر مرد رو هم به زور لباس یگان ویژه پوشونده بود و باتوم به دستشون داده بود و مثل درخت هر متر یه نفرشون رو کاشته بود تا خود میدون آزادی.
دیدم که خیلی از اونا که شک داشتن به حکومت و دولت کلا بریدند و اونایی که مطمئن بودن شک کردن،"آخه مگه ممکنه که حکومت اسلامی تو صف نمازگزای جمعش اشک آور بزنه؟"
به هر حال بعضیا دیده شدن و بعضیا نه ولی نشون داد که چه خبره و چه خبرایی میشه که بشه. همین که تقوی –رئیس شورای سیاست گذاری ائمه جمعه- واسه رسوندن صداش قبل خطبه ها انقدر داد زد که صداش گرفت و از کوره هم در رفت و به همه بیرونیا توهین کرد.
خدا آنچه خواهد کند.
یا حق