۱۳۸۹/۱۰/۱۰ | ۰۹:۳۸
به نام حق
تقديم به دوستاني كه در جنگلي به نام تهران زندگي ميكنند:
در این دیار ســـربی ، یک استکان، هـوا نیســــــت/درد و غم و مرض هست؛ یک جرعه ی دوا نیست
مــعشوقه هـــای این شهر بر چهره، مــاسک دارند/احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، چندی است روبِه را نیست
فرهـــــــــاد آسم دارد ، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه/ هیچ آدمی به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت
"اطفــــــــال و ســــــالمندان" در خــــانه ها اسیرند/ ویران شود هر آنجا ، غوغـــــای بچه ها نیســــت
تـــــاوان دیـــــــدن تو ، سنگینتر از جریمه است/ من زوجم و تو فردی ، این شهر جــــای ما نیست
از دوستی عسل
تقديم به دوستاني كه در جنگلي به نام تهران زندگي ميكنند:
در این دیار ســـربی ، یک استکان، هـوا نیســــــت/درد و غم و مرض هست؛ یک جرعه ی دوا نیست
مــعشوقه هـــای این شهر بر چهره، مــاسک دارند/احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، چندی است روبِه را نیست
فرهـــــــــاد آسم دارد ، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه/ هیچ آدمی به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت
"اطفــــــــال و ســــــالمندان" در خــــانه ها اسیرند/ ویران شود هر آنجا ، غوغـــــای بچه ها نیســــت
تـــــاوان دیـــــــدن تو ، سنگینتر از جریمه است/ من زوجم و تو فردی ، این شهر جــــای ما نیست
از دوستی عسل
ارسال یک نظر
<< صفحه‌ی اصلی